තුර්කිය සිය උයිගර් ප්‍රතිපත්තිය නැවත සලකා බලන ලෙස චීනයෙන් කරන ලද නවතම ඉල්ලීම ගෝලීය ප්‍රජාවගේ අවධානයට ලක්ව ඇති අතර එය බීජිං වෙත විශාල බලපෑමක් ඇති කරන්නක්.
තුර්කි විදේශ අමාත්‍ය හකාන් ෆිදාන් මෑතකදී චීන බලධාරීන්ගෙන් ඉල්ලා සිටියේ ෂින්ජියැන්ග් පළාතේ උයිගර් මුස්ලිම් සුළුතරයේ සංස්කෘතික අයිතීන්ට ගරු කරන ලෙසයි.
මෙම ප්‍රකාශය උයිගුර් ප්‍රශ්නය සම්බන්ධයෙන් මෑත වසරවල දී ජනාධිපති රිජෙප් තායිප් එර්දොගන් යටතේ තුර්කිය අනුගමනය කළ ප්‍රවේශම් සහගත ප්‍රවේශයෙන් සැලකිය යුතු බැහැරවීමක් සනිටුහන් කරනවා.
වරක් උයිගර් අයිතීන් වෙනුවෙන් හඬ නැගූ එර්දොගන් බෙයිජිං සමඟ ශක්තිමත් ආර්ථික සබඳතා පවත්වා ගැනීම සඳහා මෙම ප්‍රශ්නය සම්බන්ධයෙන් බොහෝ දුරට නිහඬ ප්‍රතිපත්තියක් අනුගමනය කළා.
කෙසේ වෙතත්, විරුද්ධ පක්ෂ සහ සිවිල් සමාජයෙන් වැඩෙන අභ්‍යන්තර පීඩනය, චීනය සමඟ මේ සම්බන්ධයෙන් කතා කිරීමට ජනාධිපතිවරයාට බලකර ඇති බව පෙනෙන්නට තිබෙනවා.
1950 ගණන්වල සිට, හිංසා පීඩාවලින් පලා යන උයිගුර්වරුන්ගේ ප්‍රියතම ගමනාන්තයක් බවට තුර්කිය පත් වී ඇති අතර, උයිගර්වරුන් 50,000ක් පමණ දැන් තුර්කියේ පදිංචිව සිටිනවා.
චීනයෙන් පිටත විශාලතම උයිගර් ඩයස්පෝරාව එයයි.
තුර්කි භාෂාව කතා කරන බහුතරයක් මුස්ලිම් ජනතාවක් වන උයිගුර්වරුන් සමඟ තුර්කි ජාතිකයන් සමීප ජනවාර්ගික, ආගමික සහ භාෂාමය සබඳතා පවත්වාගෙන යනවා.
බීජිනය එහි උයිගුර් සුළුතරයට සැලකීම සම්බන්ධයෙන් අන්කාරා ඇතුළු ගෝලීය විවේචනයට ලක්ව ඇති නමුත් ඔවුන්ට අයුතු ලෙස සැලකීම සැමවිටම ප්‍රතික්ෂේප කර තිබෙනවා.
තුර්කියේ ආස්ථානයට බීජිනය තවමත් ප්‍රතිචාර දක්වා නැහැ.
නමුත් චීනය එහි පුළුල් භූ දේශපාලන මූලෝපාය තුළ, විශේෂයෙන්ම තීරයක් සහ මාර්ගයක් මුලපිරීමේ (Belt and Road Initiative) සන්දර්භය තුළ තුර්කිය තීරණාත්මක සගයෙකු ලෙස සලකනවා.
තුර්කිය සමඟ පවතින සබඳතා බිඳවැටීමේ ප්‍රවණතාව මධ්‍යම ආසියාව හරහා යුරෝපයට ගොඩබිම් සංක්‍රමණ කොරිඩෝවක් පිහිටුවීමට චීනය දරණ උත්සාහය සංකීර්ණ කරනු ඇති.
